چهارشنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۷، ۱۲:۵۷ ب.ظ
گر وا نمی کنی گره ای خود گره مشو
ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست
"محمدعلی صائب تبریزی"
به نام خداوند جان آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین
خداوند بخشندهی دستگیر
کریم خطا بخش پوزش پذیر
روز ها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
دلم گرفته ای
دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟